– door: Els Rentenaar
Het is vandaag, 1 november, Allerheiligen. Heiligen: zijn dat niet van die figuren uit een ver verleden, die in de gebrandschilderde ramen van kerken in mooie kleuren oplichten zodra het licht binnenvalt? Heiligen: zijn dat geen mensen die raakten aan het goddelijke, door draken te verslaan of nog steeds te hulp schieten als je ze aanroept wanneer je wat kwijt bent? De paus heeft hier en daar ook nog wat mensen tot de status van heilige verheven. Ook in het afgeloen jaar – en daar zat zelfs een Nederlander bij: de heilige pater Titus Brandsma. Mijn gedachten dwalen een beetje af, op zoek naar voorbeelden om me die heiligen wat menselijker voor te kunnen stellen. Het waren tenslotte ook ooit mensen van vlees en bloed, die geleefd en voorgeleefd hebben voordat ze de status van heiligen hebben gekregen…
Het deed me denken aan een televisieprogramma waar ik eens al ‘zappend’ middenin viel. Het was een aflevering uit een serie ‘Secret Millionaire’. Tijdens iedere aflevering wordt een miljonair gevolgd, die een week ‘undercover’ leeft. Zijn of haar status is daarbij niet bekend bij degenen uit de directe leefomgeving. In die week gaat de miljonair(e) in kwestie op zoek naar een geschikt goed doel om een grote donatie aan te kunnen doen. Tijdens de aflevering die ik keek, sloot de miljonair in kwestie zich aan bij een man die een gaarkeuken runde. Zo deelden ze samen eten uit aan daklozen of andere arme sloebers. Op een gegeven moment zag die man van de gaarkeuken een oude man tussen de rij met wachtenden, die op volkomen stukgelopen sandalen liep. En ja, ik zal het er maar bij vermelden: de winter stond voor de deur. De man van de gaarkeuken liet de grote pan waaruit hij bordjes eten uitschepte even voor wat het was en liep op de oude man toe. “Wat voor schoenmaat heeft u?” vroeg de medewerker. “42”, sprak de oude man, een beetje verbaasd. Daarop bukte de man van de gaarkeuken om de veters van zijn nieuwe Nike-gympen los te maken, hij trok ze uit en gaf ze aan de oude man. “Hier, deze zijn voor u,” zei de man van de gaarkeuken, “ze zijn me toch te nieuw!” voegde hij er met een glimlach aan toe. En zo ging hij op zijn sokken door met het vullen van borden voor de wachtenden in de rij.
Zo steekt misschien die ‘heiligheid’ in elkaar: door een ander boven jezelf te stellen. Door dat te delen wat een ander nodig heeft. Dat hoeft niet altijd in het groot te zijn, want er is altijd wel iets dat binnen je eigen mogelijkheden ligt. En dan ging de boodschap in die uitzending niet eens per se om de miljonair…
Heiligen: soms komt er weer eentje bij in dat rijtje, soms niet eens ‘officieel’ erkend, maar wel herkend in eigen kring. Of wie weet, ken je zelf wel iemand die je heilig is. Misschien is zo af en toe een beetje ‘heilig’ zijn nog helemaal niet zo ambitieus. Het kan juist in deze tijd zo veelbetekenend zijn om voor iemand het verschil te maken. Een zieke of eenzame bezoeken, een boodschap doen voor iemand die dat zelf niet kan, geven wat je missen kan. En als we zelf ook iets door kunnen laten van dat licht, dan worden wij daar zelf ook mooier en kleurrijker van…