Vandaag is het niet alleen een leuke datum om cijfermatig te noteren (02022022 – bijna net zo leuk als later deze maand, op de 22e), maar het is ook Maria Lichtmis. Het is van oorsprong een christelijk feest dat weer verwijst naar een van oorsprong Joost feest. Maar wat voor een feest dan?
In de christelijke traditie herinnert dit feest aan de presentatie van Jezus in de tempel, waarbij Jezus na Zijn geboorte (Kerstmis) zoals elk pasgeboren joods jongetje werd opgedragen aan God. Men noemt dit ‘pidjon ha’ben’ (vrijkoop van de eerstgeborene). Deze dag werd ook wel ‘het feest van de opdracht in de tempel’ genoemd. (Toevallig of niet: juist afgelopen zondag konden we in het Lucas-evangelie over die andere presentatie van Jezus in de tempel lezen. Dat was ruim 30 jaar later). Het centrale thema is de openbaring van Christus als ‘het Licht dat voor alle volkeren straalt’.
Dat hing samen met een zuiveringsritueel van Maria; het zuiveringsoffer dat zij volgens de joodse wet moets brengen. Maria, de moeder van Jezus, is de draagster van dit goddelijke licht. Omdat de lichtprocessie tijdens de mis van die dag als een huldeblijk aan de Moeder Gods werd beschouwd, heeft het feest van 2 februari in het Nederlandse taalgebied de naam ‘Maria Lichtmis’ gekregen.
In vroeger tijden werd deze Maria-Lichtmis volgens de rijke roomse traditie rijkelijk gevierd en versierd: met een kaarsenprocessie gewijd aan Maria – vandaar de naam. Het licht deed Zijn intrede. Dat wist ik niet. Jammer genoeg zijn sommige namen en gebruiken verdwenen en ken ik dit feest ook niet vanuit eigen beleving.
Vandaag de dag is het geen bijzondere dag in die zin meer. Het is een ‘gewone’ werkdag geworden, geen officiele feestdag en als zodanig een voorbije traditie. Ik schrijf deze krabbel tijdens mijn pauze, halverwege deze dag. Terwijl het buiten inmiddels volop licht is. De zon schijnt en het heeft al haast iets weg van lente, want ik hoor sinds lange tijd ook weer de vogeltjes. We mogen blijkbaar het licht nog steeds onder ons ontvangen, nu de dagen merkbaar weer gaan lengen. Dus of we vandaag nu wel of niet ‘werken’, dat neemt niet weg dat we er nog steeds iets van kunnen ‘merken’!
Mijn man heeft intussen de kerstlichtjes uit de tuin verwijderd. Ook bij deze feesten moeten we zelf de slingers ophangen. En misschien wordt het op deze woensdag ook zomaar pannenkoekendag, want ook dat schijnt een voorbije traditie op deze ogenschijnlijk gewone maar o zo bijzondere dag van Maria-Lichtmis te zijn. Ik hoop en wens u in ieder geval toe dat u er iets van mag merken…
– een gedachte, door Els Rentenaar