– een gedachte, door Els Rentenaar
Had ik u al een Goede Vrijdag gewenst? Want vandaag is het Goede Vrijdag. Maar goed: ‘goed’? Nou ja, het is maar wat je ‘goed’ noemt. Het heeft meer iets weg van een erg slechte dag, als je de betekenis beter beschouwt. Laten we het er maar op houden dat ´Het Goede´ in de wereld op die dag aan de mensheid was ontvallen. Want op Goede Vrijdag wordt de lijdensweg en de dood van Jezus aan het kruis herdacht.
De kruisweg
Op veel plekken komt men op deze dag rond 15.00 uur in de kerk bijeen voor de kruisweg. Deze kruisweg herinnert aan de weg die Jezus ging van het paleis van Pilatus, waar hij veroordeeld werd, naar de berg Golgota en bestaat uit veertien staties of halteplaatsen in de kerkruimte, waar telkens een feit uit de kruisweg van Jezus wordt herdacht. We dragen de beelden in vele vormen nog met ons mee.
Wie was Jezus?
Maar wie was Jezus nou werkelijk? Goede Vrijdag brengt die vraag dichterbij. Voor zijn vrienden en volgelingen was hij de Messias, maar voor de Romeinse overheerser een onruststoker, een rebel, een vrijheidsstrijder die door een groeiende groep aanhangers een bedreiging vormde. Hij was de Zoon van God of net zo goed als wij dat zijn: kind van God. Onschuldig, of de onschuld zelf. Gevangengenomen en berecht. Verraden door een kus; hoe in-en-in slecht is het niet om verraden te worden door zo een liefhebbend gebaar?
Door iedereen verlaten Jezus wordt aan de soldaten overgeleverd om gefolterd en gekruisigd te worden. Ze zetten Hem een doornenkroon op en hangen hem een soldatenmantel om. In stilte lijdt Jezus onder de eenzaamheid en verlatenheid. Hij weet dat Hij de wil van zijn Vader moet volbrengen tot redding en verlossing van heel de mensheid. Wie Jezus daadwerkelijk was, dat mogen we op Zijn woord geloven!
Een oud verhaal of actualiteit?
De passie wordt voortgezet in het dagelijkse lijden, de miserie, de verlatenheid en het geweld. En dat wordt ineens weer zo merkwaardig en pijnlijk actueel: wassen wij onze handen nog steeds stuk, of wassen wij ze nog in onschuld? Durven leiders vandaag de dag nog op te staan voor de waarheid, of is het als riet meebewegen met de wind om niet gemaaid te worden? Tellen de gunsten van het volk, of handelen leiders uit eigenbelang? Ook nu worden mensen en volkeren onderdrukt en onschuldigen zonder eerlijk proces berecht en vermoord.
Hoe dan ook: op die dag had de angst van de Romeinse overheerser ervoor gezorgd dat deze wonderlijke goddelijke persoonlijkheid als mens aan wreedheden is gestorven. Angst voor het onbekende, of angst voor het feit dat de simpele boodschap van de Liefde niet werd begrepen.
We kruisigen Jezus zonder te zien, zonder Hem een broederlijke en vriendschappelijke hand toe te steken als Hij zijn kruis en ons lijden draagt. Maar dit lijden is geen zinloos offer. Het is een offer in liefde dat leven en menswaardigheid voortbrengt. En toch: Jezus sterft in eenzaamheid. Niemand helpt, niemand is zijn deelgenoot. De massa vervolgt haar weg. En toen viel het doek…
Waar staan wij?
Wat kunnen wij met deze boodschap? Zit er misschien een les in, iets waar wij vandaag de dag van kunnen leren? Hoe trouw zijn wij eigenlijk nog aan datgene waarin we oprecht geloven? Brengt niets ons dan uit ons evenwicht? Als wij het belang van de liefde niet meer zien, is de liefde dan nog wel van belang?
Misschien zijn ook wij wel te beïnvloeden door de massa, of door de ogenschijnlijk gevestigde orde. Misschien keren wij net zo gemakkelijk de voortvluchtigen in deze wereld de rug toe, wanneer we ze niet op hun woord willen geloven. Kunnen wij de gevestigde orde wel op hun woord geloven? De angst overwint en de chaos regeert. Geen haan die ernaar kraait. Of toch….?
We staan vandaag onder het kruishout
Vandaag worden we uitgenodigd om op te kijken naar het kruishout en het lijden onder ogen te zien. Het is er, onmiskenbaar. Een rauwe werkelijkheid van zo’n 2000 jaar terug, maar vandaag de dag nog zo pijnlijk actueel. Het lijden en het sterven: het lijkt allemaal zo zinloos…
Vandaag mogen we opkijken naar wat liefde doet. Jezelf geven is het meeste dat je geven kunt en het laatste dat overblijft als je alle bezit wegdenkt.
Vandaag mogen we zien dat die liefde ons opheft. Het lijden en sterven is uiteindelijk een weg die sterker is dan de dood. Sterven om opnieuw geboren te worden: een troostrijke gedachte.
Vandaag mogen we vooral zien wat vandaag-de-dag in ons leven doet. Leven vanuit de liefde die Jezus ons naliet – een eeuwigdurende erfenis. We worden opgetild uit onze eigen dood van zonden en gedragen naar het Nieuw.
Dankzij Goede Vrijdag mogen wij dankbaar het hoofd omhoog houden en uitzien naar de toekomst.