Net als we haast vergeten waren hoe donker het kan zijn, valt het duisternis genadeloos over ons heen – zo lijkt het: de dagen worden kort, maar ook de dagelijkse realiteit maakt dat we meer teruggeworpen zijn op onszelf. Wachtend op het licht. En als we haast vergeten zijn dat het ooit weer licht mag worden, dat het Licht onze dagen in mag kleuren, is het Advent.
Deze tijd herinnert ons aan de belofte dat het licht weer naar ons terug zal keren. In de hoop op Zijn wederkomst ontsteken we deze zondag – de eerste zondag van de advent – de eerste adventskaars aan. Ook iets groots moet soms klein beginnen; met één enkel lichtje. Maar het is een licht dat we door mogen en kunnen geven, telkens weer. Er is maar één kaarsje nodig om duizend anderen aan te steken.
Adventsgedachten
Bij wijze van Adventsgedachten delen wij hierbij enkele teksten die ons zijn aangereikt door Margaret Kappers, voorgangster bij onze Woord- en Gebedsdiensten. Wij wensen u een inspirerende voorbereiding toe op het licht van Kerstmis.
Zij was een kind en kon nog dromen van geluk, zo teer en zuiver als het morgenlicht. Kind van mensen uit de straat werd zij door God bestemd, werd haar beleefd gevraagd of zij die teer en zuiver was als morgenlicht, de Zoon van alle mensen zou willen dragen, voeden en verwarmen. Zij voelde leven en bewegen in haar schoot maar kon niet weten dat haar Kind de hele mensheid zou bewegen, dat Hij de hele wereld een hart en een ander aangezicht zou geven. Zij was een kind en, nauwelijks van school, kon zij niet vermoeden dat zij, de eeuwen door, zoveel mensen zou plezieren met haar droom van geluk, zo teer en zuiver als het morgenlicht. ~Manu Verhulst ~
Verheugt u, wees blij: Dat is de boodschap zo midden in de Advent. Een uitnodiging om ons niet klein te laten krijgen, door noodlot of pijn, door verdriet of ziekte. Er wordt al een tipje van de sluier opgelicht. Het is een knipoog naar kerstmis: er is Licht in aantocht. Het duister zal het onderspit delven. De profeten van toen zijn realist genoeg om geen valse hoop te geven. Ze stonden zelf in het harde bestaan Onderdrukking en onrecht stonden hen dagelijks voor ogen. Het was hun Levenskunst om Licht te blijven zien. God is als een reddende held. En als Hij zo voor ons is, dan wij ook voor elkaar. We mogen ons ten diepste verheugen, als we mensen naast ons weten, die ons niet loslaten, die voor ons redding, zicht op leven betekenen. Wat een geluk als je zulke mensen mag ontmoeten. Het is een reden tot grote vreugde. ~Wim Holterman osfs~
Advent is kijken naar wat komt, hoewel er weinig zicht is. Je steekt een kaars aan in de nacht, omdat je iets van God verwacht, een wereld waar het licht is... Advent is kijken naar wat komt, zoals toen, lang geleden. Er werd een kind van God verwacht, een kind van licht, een kind vol kracht, een kind dat zorgt voor vrede... Advent is kijken naar wat komt. Advent is durven hopen. Het kerstkind is een nieuw begin. We slaan een weg van vrede is. Die moet je verder lopen... Advent is kijken naar wat komt. Advent is durven dromen, is licht zien in de duisternis, geloven dat God met ons is en dat zijn rijk zal komen...
Nu wij de donkerste dagen van het jaar beleven, kunnen we, luisterend zittend bij elkaar, onze verwachtingen verhalend ter sprake brengen. En misschien kan het gebeuren dat wij ons plots iets herinneren van een oud en versteend verhaal over een kind, van wie de naam Jezus op vele lippen bestorven ligt. Ergens, nergens, geboren in een open veld, groot geworden in de open ruimte van een land op zoek naar vrede, ontdekte Hij de ware zin van de dingen, die door de dichter Lucebert werd samengevat in één zin: “Wat waarde heeft is weerloos”. Die gedachte tot jou laten doordringen, is adventsbeleving van eerste orde en al de rest is bijzaak. Die gedachte uitzingen van vreugde is Kerstmis vieren. Veel van de rest is ballast. Paul de Witte.
