Overweging Hemelvaartsdag 13 mei 2021 – Voorganger pastor J. Adolfs
Lezingen: Handelingen van de Apostelen 1,1-11; Marcus 16,15-20
Als ik op straat zomaar aan mensen zou vragen wat wij vandaag op Hemelvaartsdag vieren, dan zou het antwoord wel eens kunnen zijn: een vrije dag. Kerstmis is algemeen bekend, Pasen al weer wat minder, maar Hemelvaartsdag en straks, over tien dagen, ook Pinksteren is voor velen onbekend. Dat u hier vandaag aanwezig bent, wil op z’n minst zeggen, dat u deze dag, ook gelovig, niet zomaar voorbij wilt laten gaan. Maar wat vieren wij dan?
Mag ik met u teruggaan in de tijd en een datum en gebeurtenis in herinnering roepen? Afhankelijk van onze leeftijd, zal de een straks zeggen ‘o, ja’, en een ander moet het dan hebben van informatie. Wat zegt u nog de datum van 20 juli 1969? Maar tweemaal in mijn leven heb ik ‘s nachts voor de buis, de televisie, gezeten om een programma te bekijken. Hoewel ik niet zo van boksen houd heb ik indertijd een beroemde wedstrijd bekeken van Cassius Clay, of beter gezegd: Mohammed Ali. Die wedstrijd moest je gezien hebben: Cassius was de winnaar!
De tweede keer? De landing van de eerste mens op de maan! Vanaf Cape Canaveral als start landde Neil Armstrong in de Apollo 11 op deze planeet. Hij was vergezeld van nog twee collega’s van wie er een in de Apollo achterbleef. Armstrong sprak toen de historische woorden : ‘Een kleine stap voor de mens, een enorme sprong voor de mensheid’. Het is dus al bijna 52 jaar geleden en wat staat ons, wat de ruimtevaart betreft, nog te wachten? Er zijn al vergevorderde plannen om naar Mars te gaan!
En dan nu natuurlijk, vergeeft u mij de vergelijking, de niet te ontwijken vraag: was Jezus bij zijn hemelvaart ook een soort van kosmonaut? Wat stellen wij ons bij het verhaal van zojuist voor? Opnames, filmbeelden, hiervan zijn er niet. In ieder geval is er sprake van een afscheid van Jezus van zijn leerlingen. In de literatuur is er trouwens altijd al sprake geweest van een gelijksoortige verwoording van afscheid nemen van belangrijke personen. De profeet Elia deed het op deze manier: ten hemel varen. Ook van de eerste koning van Rome, Romulus, is zo’n verhaal bekend. Maar wij dienen het verhaal van vandaag over de hemelvaart van Jezus wel helemaal te lezen! De leerlingen bleven achter met een zogeheten ‘verlatingsangst’. Onder verlatingsangst (een bekend begrip) wordt verstaan: het gevoel dat overblijft als je afscheid moet nemen van iemand die jou erg dierbaar is: ouders, partner, kinderen, vrienden. Een bepaalde situatie kan dit ook tot gevolg hebben, zoals leeftijd, verhuizen en werk. Denk ook maar eens aan het overlijden van een dierbare of het uit het huis gaan van kinderen. De leerlingen hadden , zo kun je uit de tekst van het verhaal opmaken, hier ook ‘last’ van.
En wat kan dan een therapie zijn, een aangeboden gedrag om hiermee om te kunnen gaan en niet te blijven steken in verdriet en gemis? Wij lezen en horen dan: ‘Terwijl de leerlingen Jezus bleven nastaren werd hen door twee mannen in witte gewaden gezegd: Mannen van Galilea, wat staat ge naar de hemel te kijken?’ Is dit een vorm van therapie? In woorden gezegd: niet naar de hemel blijven staren, maar hier beneden aan de slag gaan,want er is nog genoeg werk aan de winkel.
De boodschap van Jezus, die wij dan vanuit het evangelie van vandaag horen, is : doe wat ik jullie heb voorgedaan en voorgeleefd. En is dat niet wat ook wij mogen verstaan: een boodschap hebben aan al datgene wat ons, gewild of ongewild, door de afscheidnemer is nagelaten. Mogen wij dat proberen concreet in praktijk te brengen.
Vanmorgen is in Ouderkerk op deze Hemelvaartsdag dag een oud gebruik in ere hersteld: het zogeheten dauwtrappen. In de vroege ochtend, liefst op blauwe voeten, de natuur ,vooral de weilanden, ingaan: ervaren wat de natuur en het klimaat onste bieden heeft. In mijn jongere jaren, heb ik als hopman met verkenners dit ook vele jaren gedaan. Ik heb er nog dierbare herinneringen aan. Tot zover vandaag mijn overweging.
Over tien dagen is het Pinksteren: wij mogen dan horen welke geest Jezus bezielde en wij in Zijn naam mogen delen in ons doen en laten. Laten wij niet achterblijven met verlatingsangst!