Nog eventjes en dan vieren we weer Kerstmis,
-feest van het Licht- net als ieder ander jaar.
Maar wetende dat ik nu iets aan Kerst mis,
want: hebben we dat licht nu wel voor elkaar?
Mensen leven in stilte in of juist zonder thuis
verstoten en verloren, zoekend naar het Licht,
naar een plekje in een veilig en gastvrij huis,
maar hoe geven we die intentie nu een gezicht?
We bidden voor vrede, we hopen en wensen
we blijven op afstand en branden een kaars,
zeggen dat er goed nieuws is voor alle mensen,
maar ‘nieuws’ lijkt nog steeds slechts iets naars.
We kennen de liedjes over de vrede overal
en het Gloria door hemelse engelenkoren
die ons wijzen naar een plaats in een stal,
en een goddelijk kind dat voor ons is geboren.
Iedereen weet wat de wijzen hadden gegeven,
maar het gaat juist om wat het Kind ons bracht
en dàt komt in dit donker opnieuw tot leven;
dat is het wérkelijke wonder van die heilige nacht.
Het is een blik op de toekomst die je niet kunt zien
maar wat je van binnen wel al een beetje voelt:
het doet je geloven in betere tijden en bovendien
en in een samen-leving zoals die ook is bedoeld.
Laten we elkaar moed inspreken in plaats van angst
en vertrouwen schenken in een betere tijd die wacht
al duurt wachten op Licht in het donker het langst:
het is het meest nabij in het donkerst van de nacht
Dat maakt dat Kerstmis méér is dan een oud verhaal,
want het is de kracht van het Lichtje bij ons binnen,
daarin woont de liefde en vrede voor ons allemaal
omdat ook een wonder soms klein moet beginnen.
-Els Rentenaar-
Moge het voor u en uw dierbaren warme, liefdevolle en betekenisvolle Kerstdagen zijn.