Overweging 23 augustus 2020 door pastoor Eugene Jongerden

De evangelist Matteus vermeldt eerst de geloofsbelijdenis van de apostel Petrus. De scene speelt zich af in het buitenland, in Ceasarea van Filippi. Daarop volgt een zaligspreking aan het adres van Petrus en horen we dat Jezus de sleutels van het koninkrijk aan Petrus geeft, dus aan de kerk, dus aan ieder van ons. 

Dit gebaar is niet banaal, niet zomaar iets. Het is zeer officieel wanneer je een woning in bezit krijgt. Het is een gebaar van het vertrouwen wanneer je de sleutels van je huis aan iemand overhandigt. Je geeft immers iemand toegang tot iets zeer kostbaars. Het is bovendien ook het geven van verantwoordelijkheid. Jezus vertrouwt Petrus de sleutels tot het koninkrijk der hemelen toe, wat een opdracht! God vertrouwt zichzelf toe aan mensenhanden en geeft ons volmacht om zijn werk te volbrengen. 

Jezus vertrouwt de sleutels niet exclusief aan Petrus. Petrus ontvangt een belangrijke functie in de kerk, de enige keer dat dit woord in het evangelie verschijnt. Maar hij alleen is niet de kerk. Augustinus, een belangrijke kerkleraar, zei: Het is niet 1 mens, maar de Kerk in haar eenheid, die de sleutels tot het koninkrijk heeft ontvangen. Dit benadrukt het belang van Petrus, omdat hij de eenheid van de Kerk vertegenwoordigt. 

Iemand onze sleutels geven voelt ook aan als het toevertrouwen van een stuk van onze persoonlijkheid. En dat is nu juist wat Jezus doet: zijn persoonlijkheid toevertrouwen aan Petrus, dus aan de Kerk, dus aan ieder van ons. Voortaan dragen wij de verantwoordelijkheid om de kern van Jezus persoonlijkheid, zijn dienende liefde over heel de aarde uit te dragen, om het koninkrijk van zijn liefde verder op te bouwen. Zo wil Jezus zich aan ons binden. Wat een vertrouwen! 

Hoe gaan we om met dit vertrouwen? Laten we de sleutels zoals Jezus ze gebruikte op een broederlijke en zusterlijke wijze deuren openen? Zoals de Vader dat deed wanneer hij de verloren zoon zag terugkeren. Hij opent de deuren van zijn huis. Hij opent zijn armen, hij verwelkomt, hij vergeeft, hij verlicht, hij maakt zijn kind los van zijn misstap en hij nodigt ook zijn oudste zoon uit. En wat doet Jezus nog steeds als een schaap is afgedwaald? Hij laat de 99 trouwe schapen achter, Hij sluit de deur niet voor zondaars, Hij bindt geen zware lasten op de schouders van kleine mensen. Jezus gebruikt geen sleutels om te sluiten maar om te bevrijden, om te ont-binden om hart en geest te openen. Hij plaatst zo iedereen voor zijn verantwoordelijkheid en tezelfdertijd biedt hij redding. Hij presenteert zichzelf als een deur wijd open voor zondaars en de gewonden in het leven. 

Laten we op dezelfde wijze gebruik maken van de sleutels die ons door de doop en door de opname in de kerkgemeenschap zijn toevertrouwd. Dat ze worden gebruikt om onszelf open en ruimhartig te maken voor een ieder die op onze deur klopt. Van onze houding zal het afhangen of de deuren van het rijk Gods open staan. Wat een vertrouwen heeft God in zijn Kerk door de sleutels van zijn koninkrijk te geven! Hoe kunnen we dit vertrouwen waard zijn? Door ons te gedragen zoals de barmhartige Vader, zoals Jezus zijn Zoon en onze broer. 

De sleutels die Jezus aan mensen toevertrouwd zijn die van een huis dat van God zelf is.  

Hier wordt een huis voor God gebouwd, waar mensen samenkomen en waar Hijzelf aanwezig is om onder ons te wonen. 

Hier delen wij het vredesbrood en worden nieuwe mensen: de aarde wordt een vredeshuis vervuld van oude wensen. 

Gaan wij deze uitdaging met elkaar aan. 

Amen.