– een gedachte, door Margaret Kappers
Veranderingen vragen om gewenning en geduld, ook als je ze niet gekozen hebt…
Heeft u de afgelopen weken ook op zaterdagavond naar het programma “Van krot tot Vinex ” gekeken, een serie over 100 jaar wonen? Hoe arbeiders in de vorige eeuw nog in zeer slechte krotwoningen woonden en hoe wij nu wonen is niet te vergelijken met hoe anders wij zijn gaan wonen in een eeuw tijd, was een grote verandering in het leven van vele mensen. Ik ben geboren in begin jaren 50 en we woonden met ons gezin met 7 mensen en nog een kind op komst op een kleine bovenetage; wat een blijdschap toen mijn ouders een eengezinswoning kregen aangeboden… en ik zoveel speelruimte op straat kreeg met de andere kinderen uit de buurt, er ging een wereld voor me open.
Zo achteromkijkend naar mijn eigen leven tot nu toe, en voor de ouderen onder ons nog veel langer, besef ik hoe de wereld is veranderd door technische ontwikkelingen, zoals gezondheidszorg, vervoer, scholing, techniek, media, computers, we kunnen alles over de hele wereld volgen zonder er daadwerkelijk te zijn, en zelfs te zien wat er in de ruimte gebeurt… Het is fijn dat ons leven daardoor gemakkelijker is geworden, maar het heeft ook een keerzijde. Het lijkt alsof wij “eigenaar” zijn van de wereld, maar wat doet het met ons leven en hoe gaan we ermee om? Ik vraag me af hoe het voor veel mensen niet alleen vroeger is geweest om te wennen aan al die nieuwigheden en hoe ze zich daaraan hebben aangepast, maar ook hoe wij alle veranderingen in ons dagelijks leven ervaren en inpassen, want we leven in een hectische wereld, waarin alles snel en vluchtig is, met steeds weer nieuwe ontwikkelingen. En dat niet alleen, ook nu staat de wereld op zijn kop: oorlogen, natuurrampen, vluchtelingen, de ene crisis (corona) is nog niet of bijna voorbij of de volgende dient zich aan. De vraag is, wat doet dat met ons mensen, al die veranderingen, die in ons leven voorkomen? Denk aan veranderingen in ons persoonlijk leven, onze omgeving, binnen organisaties. Het leven komt en gaat met onverwachte dingen op ons levenspad, waar we geen invloed op hebben, soms met fijne dingen waar we blij mee zijn, soms met dingen die we het liefst over zouden doen, omdat we spijt hebben van ons handelen, doordat we een verkeerde keuze hebben gemaakt, verdriet in de familie door ziekte of dat je iemand kwijtraakt door overlijden. Het verlies van een familielid raakt aan je verleden, in heden en toekomst, want normaal gesproken gaan ze in ons leven mee en delen onze afkomst en herinneringen.
Al deze veranderingen die ons raken in ons hart kunnen ons kwetsbaar maken, omdat we andere verwachtingen hadden. Emoties spelen daarbij een grote rol: boosheid, opstandigheid, een gevoel van machteloosheid, afhankelijkheid, en onzekerheid: dat is het leven. Onze omgeving verandert ook, we kunnen naar een oorzaak zoeken of een schuldige, maar het is vaak een tal van factoren die ons niet verder brengen. Het is van alle tijden.
Ik kan ik u vertellen dat de Bijbel vol staat met verhalen over “verandering”, het thema van vandaag: In het scheppingsverhaal worden Adam en Eva uit het paradijs verstoten en het verhaal over Abraham die zijn land moest verlaten. En dan Mozes over zijn jeugd, zijn leven als vluchteling, zijn terugtocht naar Egypte en de 10 plagen, zijn uittocht uit Egypte en het dolen door de woestijn en de Tien Geboden… en God was er steeds bij… en is er wellicht ook op de achtergrond in ons eigen leven en geloof. Maar we zullen zelf, gelovig of niet gelovig, onze weg moeten vinden in leven met veranderingen en onze zoektocht. We hebben elkaar nodig en hopelijk kunnen mensen binnen eigen kring steun een antwoord vinden op veranderingen en levensvragen, bieden we een luisterend oor, rekening houdend en begrip opbrengend voor de situatie waarin iemand zich bevindt. Soms heeft de ander tijd en rust nodig om tot zichzelf te komen door dingen “los te laten” om zich weer open te kunnen stellen en van negativiteit weer te groeien naar een stukje positiviteit.
Veranderingen vragen om gewenning, óók als er niet voor gekozen hebt. Iemand in mijn omgeving zei: ”Ik heb me niet aangepast aan de wereld, maar me aangepast aan “mezelf” om mezelf te leren kennen in wat er in me omgaat en te leren luisteren naar anderen.” Dit zette me wel aan het denken, ook ik ben weleens teleurgesteld door veranderingen in mijn leven waar ik niet op had gerekend, maar het leven gaat niet altijd over rozen en paardenbloemen zijn ook mooi! Levensvragen, de ene mens zoekt antwoord in levensbeschouwing of religie, de ander door te bidden, te mediteren, muziek, cultuur, sport of kunst enzovoorts.
Dit is voor iedereen persoonlijk, maar lieve mensen laat elkaar niet los…luister naar de ander, laten we ons hoofd gebruiken en ons hart laten spreken, want in elke mens zit een stukje heelheid voor de ander. Laten we geloven dat we kracht hebben, sterker dan angst en twijfel ondanks alle veranderingen die op ons pad komen.
Margaret Kappers, maart 2023
