Overweging bij zondag 28 november 2021 eerste zondag van de advent
– door pastor J. Adolfs
EVANGELIE: LUCAS 21,25-28.34-36
Vooraf: Het is kerkelijk gezien vandaag eigenlijk Nieuwjaar: de 1e zondag van het nieuwe kerkelijk jaar, dat altijd begint op de 1e zondag van de Advent. Advent (vertaald als ‘komst’) wordt van oudsher altijd de voorbereidingstijd van vier weken genoemd op weg naar Kerstmis. Gelukkig hoeven wij kerkelijk niet de maatschappelijk/politieke discussie te voeren over wél of géén vuurwerk. De advent is juist een periode van soberheid (o.a. geen lofzang/gloria) en de liturgische kleur is dan paars.
OVERWEGING
Mag ik beginnen met een vraag? Heeft u afgelopen vrijdagavond de persconferentie gevolgd van premier Mark Rutte en minister Hugo de Jonge? In ieder geval mag ik aannemen dat u op de hoogte bent van de verscherpte corona-maatregelen. Wat vond u ervan en hoe voelt u zich daarbij? In ieder geval zal het niet verrassend zijn geweest en trouwens, het een en ander was natuurlijk alweer uitgelekt. En dan is er ook nog een nieuwe variatie uit Zuid-Afrika bij gekomen: omnikron! Mijn derde prik, de boost, zal ik een dezer dagen daarom graag ontvangen.
Enige humor van mijn kant: ik was blij dat de kapper niet voor vijf uur op slot gaat, dus kan ik nog zorgen dat ik er met Kerstmis ‘knap’ bij zal staan! Het zijn de feiten waar wij niet omheen kunnen en van harte hoop ik dat wij de maatregelen niet zullen negeren teneinde onze gezondheid en veiligheid te bewaren en te bewaken.
Terug naar het evangelie van zojuist. Jezus spreekt daarin duidelijke taal tegen zijn leerlingen: ‘Versta de tekenen van de tijd!’ Natuurlijk gaat elke vergelijking met hier en nu wat mank, maar ook vandaag zou zijn uitspraak van gelding kunnen zijn. In Zijn tijd was er heel wat aan de hand onder de druk van de bezetting door de Romeinen, maar wat dacht u van wat er bijna dagelijks via de media tot ons komt. Daarmee bedoel ik de explosies van geweld, die her en der plaatsvinden. Ik telde de afgelopen twee weken zoal dertig plaatsen, dorpen en steden, waar rellen waren. Tegen demonstreren heb ik geen bezwaar als het om reden is, maar dat doe je toch niet met geweld. Een steen door de ruit van een ambulancewagen gooien, waar zelfs nog een zieke in werd vervoerd en politieauto’s in de brand steken: het schaamrood steeg mij naar mijn kaken! Ik vond het dan ook een bijzonder goede zaak, dat koning Willem Alexander naar Rotterdam ging om daar in gesprek te gaan, naar aanleiding van de rellen, met hulpverleners en gedupeerde ondernemers. Het optreden van minister Grapperhaus de afgelopen week, na 173 arrestaties, was mij ook uit het hart gegrepen: snelrecht en de schade verhalen op de daders.
Wij zullen de rellen niet kunnen voorkomen, maar misschien een ‘wijze’ raad: praat er met elkaar over, waar een correctie in denken en doen nodig is, laat deze dan niet achterwege en begrens zo hopelijk de uitwassen, waar het nodig is, ook in eigen sfeer en omgeving. Mag dat de focus zijn die ons, zeker in deze advent op weg naar Kerstmis, bezielt.
Hoe wij straks het Kerstfeest kunnen vieren: er is nog veel onduidelijk, zeker qua tijd, plaats en aantal personen. Ook kerkelijk en gelovig zullen er mogelijk beperkingen zijn. Maar een feit is, dat de geboorte van Jezus volgens de geschiedschrijvers heeft plaatsgevonden. Wij hebben er zelfs onze jaartelling aan te danken. De bedoeling en betekenis van de komst van Jezus in onze mensenwereld hangt voor mij niet af van het wél of níet kunnen vieren van een feest als Kerstmis, met alle gebruiken en symbolen van altijd.
In de slotzin uit het geboorteverhaal van Jezus is er sprake van het welbehagen van God in ons mensen. Mag daar alstublieft reden voor zijn door ons welbehagen, naar best vermogen, ook in elkaar. Dat is de hoop die ik koester naar aanleiding van de woorden van Jezus in het evangelie van deze zondag. Mogen wij ons er door ‘geprikt’ weten en voelen!
Amen.