Overweging zondag 16 januari 2021
– door Margaret Kappers (voorgangster Urbanuskerk, Ouderkerk) – Lezingen: Eerste lezing Jesaja 62, 1-5; Evangelielezing: Johannes 2, 1-12
Ik hoorde de laatste week veel mensen zeggen: ”Hé, hé, de feestdagen zijn weer voorbij, gelukkig: alles weer normaal”. Maar een feest is toch gezellig, daar verheugen we ons toch op? Het schijnt tóch niet zo te werken en zeker de christelijke feesten hebben voor velen nog maar weinig betekenis, behalve dan een aantal vrije dagen. Hoe komt het toch, dat het verschil tussen het alledaagse, het gewone, en een feest steeds moeilijker te ontdekken is? Komt dat misschien omdat ons dagelijks leven gevuld is met allerlei mogelijkheden, waardoor we afgeleid worden? Gaat het om mooie kleding, veel eten en cadeaus, of om het feest bijwonen, verbondenheid te voelen en plezier te hebben met elkaar?
Het beeld van een bruiloftsfeest, zoals vandaag is voorgelezen in het evangelie, wordt wel vaker gebruikt om iets te zeggen over het Koninkrijk van God. Een bruiloft bij de Joden duurde 7 dagen. Deze bruiloft staat hier, net als in de 1e lezing, voor het Verbond tussen God en Zijn volk. Jezus begint Zijn openbare leven met een feest, een Verbond, een teken van Zijn Koninkrijk, en van Zijn toekomst, waarbij zijn leerlingen getuigen zijn van de bevestiging van dit Verbond. Tijdens een bruiloft in Kana, is halverwege het feest de wijn op. Maria, die ook op de bruiloft was, geeft de aanzet tot het wonder dat later gebeurt. Zij heeft gemerkt dat de glazen nog maar half gevuld werden met wijn; vrouwelijke intuïtie? Ze deelde wat ze zag met Jezus, maar Deze raakt geïrriteerd en zei: “Wat gaat mij dat aan?” Kennelijk is Hij er nog niet klaar voor om iets te doen aan het probleem, maar Maria vraagt de dienaren te doen wat Jezus zal vragen. En water wordt inderdaad later “wijn”.
De evangelisten gebruikten wonderverhalen om duidelijk te maken hoe bijzonder zij Jezus’ handelen hebben ervaren. Zij verwonderden zich over de dingen die Hij deed en de effecten die Zijn handelen had op de mensen om zich heen. Verwonderen, een woord, gevormd met het woord ‘wonder’ in het midden. Verwonderen betekent niet willen geloven in wat feitelijk niet kan, maar aan een gebeurtenis een speciale betekenis toekennen, waarbij alleen “God” er een verklaring voor kan zijn.
Kunnen wij ons nog verwonderen? Meestal zoeken wij een verklaring, beredeneren en experimenteren we, totdat we de waarheid in onze ogen hebben gevonden. Dit verhaal heeft een symbolische betekenis, namelijk, dat het pas een feest wordt als we van water wijn weten te maken. Het is een boodschap in woorden en tekens met een achterliggende betekenis. De wijn is in dit geval het symbool van geluk en blijdschap, dat God bedoeld heeft voor alle mensen.
Kunnen wij van water wijn maken en de “geestelijke” wijn, die Jezus aanbiedt, omzetten in een wijn die het leven smaak geeft, die ons wat levensvreugde geeft? Ook hier is water een symbool: water is kleurloos en heeft in de meeste gevallen een neutrale ofwel geen smaak. Het is Jezus die ons aanzet om kleur en smaak te geven aan het leven.
Maak van water wijn in de manier waarop we met elkaar omgaan, door de dingen van alledag te doen, hartelijke zorg, meeleven, troost en ondersteuning en vertrouwen bieden. En nee, het leven is niet altijd een feest, corona heeft ons weer in de “greep” en de moedeloosheid over hoe weer normaal te gaan leven houdt ons allemaal bezig en achter dit teken leren we zien wat dit betekent. Als niemand tijd heeft voor de ander, ontstaat er angst en kan het feest niet doorgaan. Een verbond sluiten is hard werken, het betekent onderhouden van wat je hebt afgesproken en het is hard werken om gerechtigheid en solidariteit onder mensen te krijgen en te behouden.
Zijn onze kruiken ook zo vol en kunnen wij van water wijn doen maken? Ook wij zijn gasten op een bruiloft hier op aarde om mee te vieren:
Met in het eerste vat: Liefde voor God, voor onszelf en voor elkaar, en misschien een overschot aan liefde voor onze medemens, familie, buren, onze gemeenschap en alle mensen ter wereld.
Het tweede vat gevuld met inzet voor wat goed en eerlijk is, zonder al te veel eigenbelang en ook inzet voor mensen in nood.
Het derde vat, gevuld met wat nederigheid, met respect voor het doen en denken van onze medemens, zonder overtuigd te zijn van ons eigen gelijk.
Het vierde vat, gevuld met begrip voor mensen met een andere cultuur, andere ras, andere aard, zonder dat we klaarstaan met een oordeel of veroordeling.
Het vijfde vat, gevuld met geduld en vergeving, geduld om veel te dragen en niet boos te worden om de traagheid van anderen, het anders zijn en doen van anderen.
En het zesde en laatste vat, gevuld met vrede en gerechtigheid, vrede met onszelf, ons leven, de moeilijkheden die eenieder op zijn levenspad krijgt en gerechtigheid voor onze omgeving en de wereld.
Tot slot:
In het evangelie van vandaag gaat het over een bruiloft en over genoeg te drinken, echter het gaat niet over een bruiloftsfeest, maar over ons leven, ons gewone leven, niet zoals op deze bruiloft, want dat zou snel gaan vervelen, maar waar mensen hun onderlinge verbondenheid gestalte geven, daar krijgt het leven een feestelijk tintje… Amen.
Margaret Kappers.
Gedachte:
Soms is ons leven maar een waterig bestaan.
Het is een sleur, weinig ups en downs.
Het gaat zo z’n gangetje, niet de moeite waard om er over te praten.
We zien niet goed waar het hen moet,
en maken telkens weer een pas ter plaatse.
We voelen ons gevangen in saaie gewoontes,
we zijn de slaaf van ons doen en laten.
Toch kan dit plotseling veranderen.
Er verschijnt iemand in ons leven, die onze ogen en ons hart opent.
Eén die ons laat zien, dat het leven een feest kan worden.
Hij schenkt geborgenheid en diepe vrede.
Hij zegt dat er volop leven is, als we in elkaar en God geloven.
Hij houdt ons de droom voor van een bruiloft voor iedereen.
Er is wijn in overvloed, als je Hem maar geloof schenkt;
Als je er maar op vertrouwt, dat leven delen is en geven van jezelf.
De man van Nazareth kondigt ons aan, dat de bruiloft van God
en de mensen kan beginnen, een eindeloos feest.
Als je je geloven en vertrouwen aan Hem geeft,
ben je welkom, vandaag al.
Wim Holterman osfs